Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

ΣΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2010 - 2011 ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

Με συγκίνηση εμφανή και με δάκρυα στα μάτια το χωριό μας παρακολούθησε την Τρίτη 14 Ιουνίου 2011, τη γιορτή λήξης του Σχ. Έτους στην  αυλή του σχολείου μας, που είναι ύστερα από τις γνωστές αποφάσεις για το κλείσιμο του σχολείου μας και η τελευταία πλέον γιορτή στο σχολείο τούτο.
Τα παιδιά τραγούδησαν, απάγγειλαν ποιήματα, συμμετείχαν σε θεατρικό, χόρεψαν, μα και έκλαψαν για το κλείσιμο του σχολείου τους και τον απαρφανισμό του χωριού τους.
Ιδιαίτερα συγκίνησαν παιδιά της ΣΤ τάξης όταν αναφέρθηκαν στην ιστορία του σχολείου, ιστορία 80 χρόνων και στις εντυπώσεις τους τα 6 χρόνια ζωής τους στο σχολείο τους.


ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΤΕΛΛΑΣ ΜΟΙΡΑΣΓΕΝΤΗ
 

Κυρίες και κύριοι, είμαι εδώ για να αποχαιρετήσω μαζί σας το σχολειό μου. Πότε πέρασαν τα χρόνια από τότε που πρωτοπήγα στο νηπιαγωγείο που δεν ήξερα καλά -  καλά να μιλήσω, αρχίσαμε να μαθαίνουμε τις πρώτες μας λέξεις, τα πρώτα γράμματα και γνώριζα συνέχεια καινούριους δασκάλους που μας έμαθαν πολλά πράγματα αλλά και πολλούς φίλους όπου μαζί τους περνούσα ευχάριστα. Το σχολειό αν και είναι ένα απλό κτίριο κρύβει πολλά συναισθήματα και πολλές συγκινητικές στιγμές. Όμως φέτος οι καταστάσεις είναι πολύ πιο διαφορετικές γιατί πρέπει σύμφωνα με τη γνώμη που μας επιβάλλουν μερικοί να το αποχαιρετήσουμε για πάντα. Αφού ευχαριστήσω τους δασκάλους μου για όσα μου έμαθαν από το Νηπιαγωγείο έως τώρα, την οικογένεια μου για τις δυσκολίες που με βοήθησαν να αντιμετωπίσω αλλά και τους συμμαθητές όλων των τάξεων για τις καλές μέρες που περάσαμε μαζί από τα μαθήματα έως και τα παιχνίδια που παίξαμε θα ήθελα να ευχηθούμε όλοι μαζί, η επιθυμία των ανωτέρων να μην γίνει πραγματικότητα να μείνει μόνο στα λόγια και να μην πάψουν ποτέ οι χαρές, οι φωνές, τα γέλια ακόμα και οι καυγάδες των παιδιών. Εύχομαι να είναι εδώ ξανά όλοι μαζί του χρόνου και να ακούμε το αποχαιρετιστήριο λόγο από την ΣΤ΄ Δημοτικού.
Καλό καλοκαίρι και τον Σεπτέμβρη όλοι μαζί στον αγιασμό, στο δικό μας σχολείο,
 ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ!!!



ΛΟΓΙΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ

ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤ ΤΑΞΗΣ ΜΑΡΙΕΛΑΣ ΑΛΒΑΝΟΥ

Αγαπητοί δάσκαλοι και παιδιά καλησπέρα σας.
Σήμερα είναι μια γιορτή αποχαιρετισμού, όχι μόνο για τις καθιερωμένες καλοκαιρινές διακοπές, αλλά γιατί καλούμαστε να πούμε αντίο στο σχολείο αυτό για πάντα.
Στο σχολείο τούτο όταν πρωτοήρθα, είχα μεγάλη χαρά γιατί εδώ έμαθα τα πρώτα μου τραγούδια, τις πρώτες μου λέξεις, εδώ γνώρισα πολλά παιδιά και έκανα φιλίες που θα με συντροφεύουν για πάντα.
Όταν αργότερα άρχισαν τα δύσκολα ήταν εδώ οι άλλοι μου γονείς, οι δάσκαλοι μου, που με βοήθησαν στις δυσκολίες μου και μου έμαθαν πως πρέπει να σκέπτομαι και να λειτουργώ, να σέβομαι τον εαυτό μου και τους άλλους. Μου έμαθαν πως δεν πρέπει να τα βάζω κάτω και με γέμισαν με εφόδια που θα με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή.
Σήμερα θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη που ήρθε η ώρα να περάσω σαν απόφοιτη πλέον την πόρτα του σχολείου μου. Είμαι όμως συγκινημένη γιατί σκέφτομαι πως οι αίθουσες που γέμιζαν με φωνές μέχρι τώρα, θα ερημώσουν στην αυλή δεν θα τρέχουν χαρούμενα παιδιά, που βγήκαν για διάλειμμα, αλλά τα φύλλα των δένδρων που τα φυσάει ο άνεμος.
Οι φωνές των παιδιών θα σταματήσουν να ακούγονται τα πρωινά και το κουδούνι θα σιγήσει για πάντα..
Όμως ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου θα βρίσκεται εδώ και είμαι πολύ περήφανη που φοίτησα σε τούτο το σχολείο.
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δασκάλους μας για την προσπάθειά τους όλα αυτά τα χρόνια να μας μεταδώσουν τις γνώσεις τους και για τις συμβουλές τους για το τι πρέπει να θεωρούμαι σωστό.
Ένα ευχαριστώ στους συμμαθητές μου που με συντρόφευαν όλα αυτά τα χρόνια.
Ένα ευχαριστώ στους γονείς μου για τη συμπαράσταση τους σε κάθε μου βήμα.
Ένα ευχαριστώ σε σας που αφιερώσατε ένα κομμάτι από την ημέρα σας για να μας κάνετε συντροφιά.
Καλό καλοκαίρι σε όλους.













 

 

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΙΓΡΙΟΥ

Με πρόγραμμα του ΚΠΕ Ευεργέτουλα και με θέμα την κλιματική αλλαγή το σχολείο μας σε συνεργασία με το Δημ. Σχολείο Βρίσας επισκεφθήκαμε την Πέμπτη 2 Ιουνίου το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σιγρίου.
Εκεί τα παιδιά συζήτησαν με τους υπευθύνους θέματα σχετικά με το απολιθωμένο δάσος, καθώς και την απειλή του πλανήτη μας από την κλιμκατική αλλαγή.












Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Σχολικός εκφοβισμός


Μορφές του Εκφοβισμού
Σωματικός (physical)
Κλωτσιές, σπρωξίματα, μπουνιές, χτυπήματα, χρήση «όπλων», αρπαγή της περιουσίας του άλλου, τράβηγμα μαλλιών, καταστροφή της περιουσίας του άλλου κλπ.
Έμμεσος [Κοινωνικός/Ψυχολογικός]
Indirect social/psychological
Διάδοση φημών, άσεμνα τηλεφωνήματα, αποστολή ανώνυμων επιστολών, αποκλεισμός από παρέες. Συναισθηματική επίθεση με σκόπιμη απομόνωση του παιδιού-θύματος, κρύψιμο βιβλίων, εκβιασμός για χρήματα κλπ.
Λεκτικός (γνωστικός)
verbal/cognitive
Πειράγματα, απειλές, προσβολές, εξευτελισμοί, χειρονομίες, απειλητικές ματιές, σεξουαλικός εκφοβισμός με ανεπιθύμητο άγγιγμα, απειλές, προσβλητικά μηνύματα, γράμματα και εικόνες, λεκτική παρενόχληση κλπ
Τεχνολογικός Εκφοβισμός (cyberbullying)
Καινούριο φαινόμενο
Αφορά μορφές εκφοβισμού που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικές συσκευές:
Εκφοβισμός μέσω γραπτών μηνυμάτων με κακοποιητικό και απειλητικό περιεχόμενο
Εκφοβισμός μέσω φωτογραφιών και βιντεοκλίπ (μέσω της κάμερας του κινητού τηλεφώνου) με σκοπό την απειλή και την ταπείνωση του παιδιού
Εκφοβισμός μέσω τηλεφώνου
Εκφοβισμός μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email)
Εκφοβισμός σε chat-rooms
Εκφοβισμός μέσω ιστοσελίδων
Πιο διαδεδομένος εκτός σχολείου
Πιθανά σημάδια ότι ένα παιδί θυματοποιείται από τους συμμαθητές του:
Γίνεται επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Εκφοβίζει ή θυματοποιεί άλλα παιδιά ή αδέρφια
Σταματά να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει το κινητό ή το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο
Τρομάζει, φέρεται αμήχανα όταν λαμβάνει μήνυμα στο κινητό
Φοβάται να περπατήσει μόνος στο σχολείο
Δεν θέλει να πάει σχολείο/ούτε να χρησιμοποιήσει το λεωφορείο
Εκλιπαρεί να το πάνε σχολείο με το αμάξι
Αλλάζει διαδρομή πηγαίνοντας προς το σχολείο
Κάνει απουσίες/κοπάνες
Αρχίζει να τραυλίζει
Απειλεί με αυτοκτονία
Κλαίει πριν κοιμηθεί/έχει εφιάλτες
Το πρωί νιώθει άρρωστο/δεν θέλει να πάει σχολείο
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Επιστρέφει με σχισμένα ρούχα, κατεστραμμένα βιβλία
Του λείπουν πράγματα
Ζητά ή κλέβει χρήματα (για να τα δώσει στον θύτη-εκβιαστή)
Χάνει συνέχεια το κολατσιό του ή τα χρήματά του-επιστρέφει πεινασμένο
Έχει ανεξήγητες μελανιές-χτυπήματα
Δίνει απίθανες εξηγήσεις για όλα τα παραπάνω

Οδηγίες για το παιδί-θύμα

Κατ' αρχάς, δεν φταις εσύ!
Πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι είχαν πέσει θύματα εκφοβισμού στο σχολείο
Διατήρησε την ψυχραιμία και την αυτό-πεποίθησή σου
Μην απαντάς στις κοροϊδίες, μη μπαίνεις σε διάλογο, κάνε ότι δεν τις ακούς
Κοίταξέ τους στα μάτια και πες τους καθαρά και σταθερά ΣΤΑΜΑΤΑ
Φύγε όσο γρηγορότερα μπορείς
Πες αμέσως τι συνέβη στο δάσκαλό σου ή σε κάποιον άλλον ενήλικα
Αν φοβάσαι να το πεις σε κάποιον ενήλικα, πες το σε έναν φίλο και ζήτα του να είναι μαζί σου
Συνέχισε να το λες εωσότου κάποιος σε βοηθήσει
Αν σου έστειλαν απειλητικό sms ή email κράτησέ το, μη το σβήσεις, θα χρειαστεί ως απόδειξη
Αν σε εκφοβίζει ολόκληρη παρέα, πιάσε το πιο αδύναμο μέλος της και πες του ότι αυτό δεν είναι σωστό και αν θα του άρεσε να του φέρονταν εκείνου έτσι
Αν μετά από αυτά δεν αλλάξει κάτι, άλλαξε σχολείο-ζήτησε από τους γονείς σου να βρουν ένα σχολείο που είναι φιλικό και ασφαλές
Μην πιστεύεις αυτά που σου λένε οι εκφοβιστές, να επαινείς τον εαυτό σου και να θυμίζεις στον εαυτό σου κάθε μέρα τα καλά σου σημεία

Οδηγίες για γονείς

Παρατηρείστε αν το παιδί σας δείχνει σημάδια ότι θυματοποιείται από άλλα παιδιά ή αν δρα ως θύτης. Μην το αμελήσετε. Επικοινωνήστε αμέσως με το σχολείο
Αναπτύξτε μια ζεστή και φιλική σχέση με το παιδί. Να είστε κοντά του και να επιδιώκετε τη συζήτηση μαζί του-από μόνο του μπορεί να μην σας αναφέρει τίποτα για το θέμα αυτό
Διδάξτε του να κοιτά στα μάτια τον εκφοβιστή, να λέει δυνατά «ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ» ή «ΚΟΙΤΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ», να φεύγει και να το λέει σε κάποιον ενήλικα
Καθησυχάστε τα παιδί ότι δε φταίει αυτό αν του επιτέθηκαν κι ότι δεν είναι δικό του λάθος
Μιλήστε, με συγκεκριμένα περιστατικά, στο δάσκαλο, στο διευθυντή, στις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης
Διατηρείστε επικοινωνία με το παιδί και με το σχολείο, ώστε να επιβεβαιώνετε ότι δεν υπάρχουν επαναλήψεις των περιστατικών εκφοβισμού
Ζητήστε στήριξη από τον τοπικό Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων ή άλλες υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης στο παιδί σας
Συμβουλεύστε το παιδί σας να προσέχει σε ποιόν δίνει τον αριθμό του κινητού του τηλεφώνου και τη διεύθυνση του email του
Μην υποτιμάτε τις συνέπειες που μπορεί να έχει ο εκφοβισμός.
Οι μύθοι «ε! παιδιά είναι, πειράζονται μεταξύ τους», ή «έτσι θα σκληραγωγηθεί για να βγει στην κοινωνία», μπορεί να ζημιώσουν το παιδί σας και να το οδηγήσουν σε δυστυχία και απομόνωση
Επαινείτε τα παιδί, δώστε του ευκαιρίες να αναλάβει ευθύνες, εγγράψτε τα παιδί σε άλλες ομαδικές δραστηριότητες (αθλητισμό, προσκοπισμό, καλλιτεχνικά κλπ.), όπου δεν υπάρχουν εκφοβιστές και όπου έχει την ευκαιρία να κάνει νέες φιλίες και να αυξηθεί η αυτο-πεποίθησή του
Αν το παιδί τραυματιστεί από τους εκφοβιστές, ενημερώσετε και την αστυνομία και γνωστοποιείστε στο σχολείο ότι έχετε ενημερώσει την αστυνομία
Απαιτείστε από το σχολείο να ενημερώσει τους γονείς του παιδιού-εκφοβιστή
Αν ο εκφοβισμός δεν αντιμετωπίζεται, αλλάξτε σχολείο. Μιλήστε με το νέο σχολείο και βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν ή δεν γίνονται ανεκτοί εκεί οι εκφοβιστές
Αν το παιδί σας εκφοβίζει άλλα παιδιά
Σταματήστε το αμέσως μόλις παρατηρήσετε επιθετική συμπεριφορά του παιδιού σας προς άλλα παιδιά
Εξηγείστε του ότι η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή και ότι το αντίκτυπο στα άλλα παιδιά είναι πολύ βαρύ
Διδάξετε στο παιδί σας τρόπους συμπεριφοράς για επίλυση συγκρούσεων που δεν περιλαμβάνουν βία. Επίσης διδάξτε τους πώς να ζητούν αυτό που θέλουν με ευγενικό τρόπο
Μη χτυπάτε τα παιδιά ως τιμωρία για την επιθετική τους συμπεριφορά. Τους διδάσκετε ακριβώς αυτό που θέλετε να σταματήσουν: τη βία. Προτιμήστε την αφαίρεση προνομίων ως τιμωρία
Επικοινωνήστε με το σχολείο και συζητείστε με το δάσκαλο για την αντιμετώπιση της επιθετικής συμπεριφοράς του παιδιού σας
Επαινείτε και ενισχύετε το παιδί σας κάθε φορά που επιδεικνύει συνεργατικές και φιλικές συμπεριφορές προς άλλα παιδιά
Ελέγχετε συχνά το παιδί σας για να βεβαιωθείτε ότι δεν έχει επιστρέψει σε επιθετικές συμπεριφορές.


Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Πρόληψης
της Σεξουαλικής Κακοποίησης «Ομπρέλα»

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Λειμώνας: ΑΡΑΓΕ ΠΟΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΛΕΕΙ Ο κ. ΚΑΡΓΑΚΟΣ.........

Λειμώνας: ΑΡΑΓΕ ΠΟΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΛΕΕΙ Ο κ. ΚΑΡΓΑΚΟΣ.........:

(πατήστε στον παραπάνω σύνδεσμο να διαβάστε τι κείμενο)

"Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάτα..."

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Η διά βίου βλακεία και αμάθεια, του Δημήτρη Νατσιού,

Η διά βίου βλακεία και αμάθεια
του Δημήτρη Νατσιού
Δασκάλου -Κιλκίς

Επειδή στους μαθητές, στα παιδιά αρέσουν τα παραμύθια, πολλές φορές διαβάζουμε στην τάξη τους ωραιότατους και διδακτικότατους μύθους του Αισώπου, τους οποίους η δια βίου αμάθεια και ανοησία τους έχει προγραμμένους από το Δημοτικό Σχολείο. Οι μύθοι του Αισώπου όμως ενθουσιάζουν τα παιδιά και κυρίως, παιδαγωγούν «ανεπαισθήτως» χωρίς εκείνα τα αχώνευτα «πρέπει» και «πρέπει». (Ο Ελύτης έλεγε περί αυτού «να πιάσω πρέπει από το γιώτα και να το γδάρω ως το πι»). Το πλατωνικό θέσφατο «τέρπειν άμα τε και διδάσκειν», το να γίνεται, δηλαδή, η διδασκαλία με ευχάριστο τρόπο, βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή του στους αισώπειους μύθους.
Παρένθεση. Θα μπορούσαν οι ποικιλώνυμοι «τζιτζιφιόγκοι» που έγραψαν τα τρισάθλια βιβλία - περιοδικά ποικίλης ύλης - να βάλουν, για παράδειγμα, τους μύθους και στο αρχαίο κείμενο, στην ΣΤ΄ τάξη, ώστε οι μαθητές να εξοικειώνονται και να οικειώνονται το αρχαίο αθάνατο πνεύμα, αλλά και την αρτιμελή μορφή ορθογραφίας, το λεγόμενο πολυτονικό. Κρατώ ακόμη στα χέρια μου με συγκίνηση και το χρησιμοποιώ πολλές φορές στην τάξη εκείνο το θαυμαστό βοήθημα για το μάθημα των Θρησκευτικών της Στ΄ Δημοτικού, το βιβλίο που τιτλοφορείται «Ευαγγελικές Περικοπές». Διάβαζε ο μαθητής στον πρόλογο του βιβλίου: «Αξίζει κανείς από αυτήν την ηλικία να εργάζεται με όλη του την καρδιά για να πλησιάζει τις αλήθειες του Ευαγγελίου. Το Ευαγγέλιο ζωντανεύει τον άνθρωπο, που το πιστεύει και το παραδέχεται. Ας ζητάμε και τη βοήθεια και τη συμπαράσταση του Ιησού Χριστού, γιατί μόνον έτσι ολοκληρώνεται η συμμετοχή μας σ’ ένα ζωντανό μάθημα, που θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε μεθαύριο σωστά και νικηφόρα τη ζωή μας!»». Ωραία λόγια, προσάναμμα για μια εμπνευσμένη και ζωντανή διδασκαλία. Και στο κάθε κεφάλαιο περιεχόταν το πρωτότυπο κείμενο- στο πολυτονικό- δίπλα του η μετάφραση, απλή κατανοητή και ευμνημόνευτη, ακολουθούσε ανάλυση και επεξεργασία πλαισιωμένη με κείμενο Πατέρων της Εκκλησίας. Πράγματα σοβαρά, από ανθρώπους που έφκιαχναν σχολειά για να γιομίζει ο μαθητής προκοπή κι αρετή και όχι σκύβαλα, άξια «της απιστίας και της παραλυσίας» (Μακρυγιάννης) σαν αυτό που περιέχει βιβλίο γλώσσας Γ΄ Δημοτικού και μου το διάβασε εμβρόντητη και απελπισμένη δασκάλα της τάξης. Μεταφέρω την «αριστουργηματική» ποιητική σύλληψη, γραμμένη από την τάχα και συγγραφική ομάδα.
«Έχω μιλιά, έχω λαλιά
και ξέρω από έξω ελληνικά.
Γνωρίζω επίσης Ινδικά
που τα έχω μάθει από τη μαμά.
Μα από όλα πιο καλά
μου αρέσουν τα αγγλικά.
Αν δεν βαριόμουν να πετώ
ταξίδια θα έκανα σωρό.
Θα το έσκαγα από το κλουβί
γυρίζοντας σε όλη τη γη»
(Τετράδιον Εργασιών, α΄ τεύχος, σελ. 34). Πρόκειται βεβαίως για τις γνωστές πολυπολιτισμικές μπούρδες, αερολογίες (και σχιζοφρένειες) που τα απάτριδα, καλοπληρωμένα και αργυρώνητα σαΐνια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου πέρασαν στα βιβλία για να διδάξουν στους μαθητές την ανοχή και τον σεβασμό στους άλλους, στους ξένους. Μα η αυταπάρνηση και το φιλότιμο διδάσκεται πολύ καλύτερα με μιαν ανάγνωση της παραβολής του Καλού Σαμαρείτη, όμως αυτό δημιουργεί άλλο πρόβλημα. Εμπίπτει στην ορθόδοξη προπαγάνδα όπως θα έλεγε και το προοδευτικό ασκέρι. Τέλος πάντων, κλείνει η παρένθεση. Ήδη άρχισε να μας πιάνει το ελληνικό μας και ελπίζω μαζί με τα καθάρματα της πολιτικής να γλιτώσουμε και από τα ψυχοφθόρα και βλακώδη βιβλία που ταλαιπωρούν δασκάλους και μαθητές.
Μιλούσα για τους μύθους του Αισώπου. Τα παιδιά, αυτήν την εποχή, έχουν πολλές απορίες. Πολλά βιώνουν και δράματα στο σπίτι. Έχω ακούσει μαθητές με σκυμμένο το κεφάλι, με θλίψη και φόβο, να μου ιστορούν την απόλυση του γονιού τους. Μαυρίζει η καρδιά μας, κλαίμε μαζί τους, τι να κάνουμε; Είναι τα πιο αθώα και ανυπεράσπιστα θύματα της πολιτικής αλητείας που μας κατάντησε ζήτουλες της οικουμένης. Οι παντοειδείς – ακηδες απολαμβάνουν τα κλεμμένα και φτωχότατες, έντιμες οικογένειες στερούνται κυριολεκτικά και τον επιούσιον άρτον. Το αμείλικτο ερώτημα των παιδιών είναι το πώς φτάσαμε ως εδώ; «Πέρυσι ο μπαμπάς μου, κύριε, είχε δουλειά. Ήμασταν μια χαρά. (και με ένα μισθό). Τώρα τι άλλαξε;». Τι να πεις του παιδιού και να το καταλάβει; Σίγουρα δεν τα έφαγε μαζί με τον κυρ- Πάγκαλο. Γι’ αυτήν την ερώτηση επιστράτευσα, για να απαντήσω, τους μύθους του Αισώπου. Στο μύθο που διάβασα εντόπισα το κακό στην ατιμωρησία, στην έλλειψη Δικαιοσύνης. Τόνισα στους μαθητές μου ότι «εν δικαιοσύνη συλλήβδην πάσα αρετή», έλεγε ο Θεόγνις ότι όλες οι αρετές είναι θυγατέρες της Δικαιοσύνης. Αν την διδαχθούμε από μικροί, εξ απαλών ονύχων, θα είναι στολίδι για όλη μας τη ζωή. Ο μύθος που παραθέτω τους έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και χαράχτηκε στη μνήμη τους. (Το διαπίστωσα ρωτώντας να μου τον διηγηθούν μετά από 2-3 εβδομάδες. Όσοι έχετε παιδιά στο Δημοτικό ρωτήστε τα να σας αφηγηθούν ένα κείμενο που διάβασαν στο βιβλίο γλώσσας και το θυμούνται. Δεν θυμούνται τίποτε και με το δίκιο τους. Με τόση σαβούρα και τα λίγα καλά πνίγονται). Παραθέτω πρώτα το αρχαίο κείμενο, να καμαρώσουμε λίγο για το αρχαίο κλέος.
Τίτλος: «Παις κλέπτης και μήτηρ».
«Παις εκ διδασκαλείου την του συμφοιτητού δέλτον αφελόμενος τη μητρί εκόμισε. Της δε ου μόνον αυτόν μη επιπληξάσης, αλλά και επαινεσάσης αυτόν εκ δευτέρου ιμάτιον κλέψας ήνεγκεν αυτή. Έτι δε μάλλον αποδεξαμενης αυτής προϊών τοις χρόνοις ως νεανίας εγένετο, ήδη και τα μείζονα κλέπτειν επεχείρει. Ληφθείς δε ποτέ επ’ αυτοφώρω και περιαγκωνισθείς επί τον δήμιον απήγετο. Της δε μητρός επακολουθούσης αυτώ και στερνοκοπούσης, είπε βούλεσθαι τι αυτή προς το ους ειπείν και προσελθούσης αυτής ταχέως του ωτίου επιλαβόμενος καταδήξας αφείλετο. Της δε κατηγορούσης αυτού δυσσέβειαν, είπερ μη αρκεσθείς οις ήδη πεπλημμέληκε και την μητέρα ελωβήσατο, εκείνος υπολαβών έφη. Αλλ’ ότε σοι πρώτον την δέλτον κλέψας ήνεγκα, ει επέπληξας μοι, ουκ αν μέχρι τούτου εχώρησα και επί θάνατον ηγόμην.
Ο λόγος δηλοί, ότι το κατ’ αρχάς μη κολαζόμενον επί μείζον αύξεται». Απόδοση στην νεοελληνική «Ένα παιδί έκλεψε στο σχολείο την πλάκα ενός συμμαθητή του και την πήγε στη μάνα του. Αυτή, όχι μόνο δεν το μάλωσε, αλλά το επαίνεσε κι από πάνω. Έτσι αυτό έκλεψε για δεύτερη φορά ένα πανωφόρι και της το έφερε. Αυτή το δέχτηκε ακόμη πιο πρόθυμα κι έτσι, με το πέρασμα του χρόνου, όταν έγινε το παιδί έφηβος, επιχειρούσε πια μεγάλες κλοπές. Μια φορά τον έπιασαν επ’ αυτοφώρω κι αφού τον έδεσαν πισθάγκωνα τον τραβούσαν στον δήμιο. Η μάνα του τον ακολουθούσε και στηθοκοπιόταν. Τότε εκείνος της είπε πως θέλει κάτι να της πει στ’ αυτί και, όταν εκείνη έτρεξε γρήγορα κοντά του, της δάγκωσε το αυτί και το έκοψε. Κι ενώ εκείνη τον κατηγορούσε για την ασέβειά του, επειδή δεν είχε αρκεστεί στα ανομήματά του, αλλά τώρα τραυμάτισε και τη μάνα του, εκείνος γύρισε και της είπε: Αν με μάλωνες τότε που έκλεψα για πρώτη φορά την πλάκα, δεν θα ‘φτανα στο σημείο να με σέρνουν στον θάνατο. Ο μύθος σημαίνει ότι εκείνο που δεν τιμωρείται απ’ την αρχή, αποκτά ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις».
Αν στην χαραυγή της δεκαετίας του ’80, όταν κάποιες ζιβαγκοφόρες λίγδες και το προοδευτικό κηφηναριό που τους ανέδειξε, τιμωρούνταν αμείλικτα, από την παρακοιμώμενη της εξουσίας, Δικαιοσύνη, για τα δωράκια και την αναίσχυντη παρανομία, η «φιλτάτη πατρίς» (Κάλβος) δεν θα εξάπλωνε σήμερα την χείρα ψωμοζητούσα. Λέω των μαθητών μου, και παρηγοριούνται τα ελληνάκια μου, ότι τώρα η πατρίδα θέλει την βοήθεια όλων μας. Και τους μιλώ για τον γέροντα Παϊσιο, λέω τα λόγια του και ακούν τα παιδιά.
«Κλείνουμε λάθος την αντωνυμία. Λέμε:
εγώ
εσύ
αυτός
το σωστό είναι:
αυτός
εσύ
εγώ».
Τουρκοκρατίες, Κατοχές και Μνημόνια «ξεπλένονται» μόνον όταν είμαστε στο εμείς ή στο ημών.

Πηγή: http://aktines.blogspot.com/2011/06/blog-post_2629.html